Manon Clement (1997, BE) obtained her Master Textile Design at Luca School Of Arts, Ghent, in 2020. Her works have been exhibited in several places. In 2022, she did a residency at the Frans Masereel center for which she received a grant from the Flemish Government.

The techniques Clement mainly works with are jacquard weaving, industrial knitting, screen printing, and also sound. 

Manon Clement's work will always start from the word and will further develop in the space of textiles. Poetic words are always in search of a tangibility, for a place where they create meaning. By adding words to a material she involves her viewers in the conceptual meaning of her work, in this way an attempt at dialogue is created. 

Words and images want to redeem themselves from the transience. These images come from Clement's personal image archive, by making them unrecognizable she can create a distance in the work. With a conceptual approach, she wants to strengthen the questioning of the viewer by connecting poetic images to the words and textiles, these images balance on the edge of recognition and alienation. 

Words connect themselves to textiles and become interwoven in the context and connotations that textiles have to offer. The word always needs a surface, a space, in order not to get lost in its transience. The materials make words visible and tangible. Words are given existence, they are given a space. Without these spaces, words are lost in their multiplicity and transience. Textiles give lost words a space. Written or printed words are given existence. Words are caught in a defined space from which they cannot escape.

MANON CLEMENT

Voor (textiel)kunstenaar Manon Clement zijn beeld, woord en textiel, steeds met elkaar verbonden. Ze beschouwt textiel als een bewaardoos voor woorden, als een platform waar deze een plaats krijgen. En evenzo een beeld worden. Dusdanig ontspinnen letters op het textielcanvas, en creëren ze een betekenis en een context, evenals textiel.

Woorden zijn soms datumloos, vergankelijk en de draagwijdte quasi nihil. Met het textiel als substraat komen ze tot leven en vormen ze betekenis en tegelijkertijd ook context. Textiel en woord zijn ontegensprekelijk verbonden.

Door woorden op textiel te plaatsen – letterlijk te verweven - ontwikkelen ze tastbaar, kunnen ze niet ontsnappen en komt de ambigue betekenis ervan terug. Ze ontpoppen zich als het ware tot een textiele bewaardoos. Ze worden vermaterialiseerd met het oog op de eeuwigheid. Textiel en letters fungeren als een onafhankelijke wereld en dansen samen tot kunst. Haar tactiele talige wenken bevragen én erkennen de gevisualiseerde woorden. Zo ook het woord ‘you’ waartoe we ons verhouden.

In haar creatieproces, beoogt Clement om de spanningsboog tussen woord en materie in de spots te zetten. Hoe kunnen deze hun betekenis grijpen en uitbreken in de verschillende contexten waar het kunstwerk wordt gepresenteerd? Waar wordt welke betekenis gegenereerd? Waar dialogeren de textielwerken met de toeschouwers die ook met de taal verbinding zoeken?

Tekst geschreven door Hilde Van Canneyt